Mijn eerste week Java: couchsurfen, natuur, witte krater, Angklung en nog veel meer!

Selamat pagi beste mensen,

Ondertussen ben ik alweer een kleine week op het eiland Java aan het rondreizen! Lijkt me een goed moment voor mijn volgende blog vol met nieuwe gebeurtenissen. Ook op Java zit ik niet stil. Hier volgen mijn nieuwe indrukken die ik in mijn eerste week Java heb opgedaan!

Het fenomeen couchsurfing
Als ik iets nieuws heb ervaren deze week dan is dat wel het couchsurfen! Er zijn ongetwijfeld mensen die zich afvragen waar ik iedere nacht slaap en hoe ik dit regel. Dat was wel mijn eerste gedachte voor ik ging reizen: hoe doen backpackers dit? Wel, de eerste maand heb ik dit vooral in hostels, guesthouses en bij een paar locals gedaan. En ja, het is soms een hele zoektocht om weer ergens een goede prijs-kwaliteit verhouding te krijgen (vooral een lage prijs behoort tot mijn criteriapunten…..).

De eerste week in Java is echter totaal anders wat betreft overnachtingen! Ik heb nu zes nachten achter elkaar bij vier verschillende locals doorgebracht (verdeeld over de verschillende steden Jakarta, Bogor en Bandung). Backpackers die ik heb ontmoet waren over het algemeen positief over het couchsurfen, dus waarom zou ik het ook niet proberen? Na een maand backpacken was ik er klaar voor om dit uit te proberen. In het kort gaat het couchsurfen als volgt: er is een app genaamd couchsurfing en via het internet kan ik in contact komen met mensen die backpackers willen ontvangen. Vervolgens heb je contact en kun je mogelijk bij iemand blijven slapen. Het couchsurfen bevalt me goed en in de rest van mijn blog zul je zien dat ik volle dagen met velen van hun heb doorgebracht!

Het bruisende deel van Java: Jakarta en Bogor
De steden Jakarta en Bogor zijn immens! In Jakarta vind mijn eerste couchsurf ervaring plaats. Ik blijf slapen bij Banu, een 29-jarige jongen die nog bij zijn ouders woont (wat normaal is in Indonesie). Ik arriveer laat in de avond. Dit had ik liever anders gezien maar er was geen andere optie meer beschikbaar. Volgens de instructies van Banu moest ik een bus pakken naar een bepaald busstation. Laat ik dat dan maar doen (alsof ik een andere keuze heb). Ik kom aan en dan bel ik Banu. Hij kan in een halfuur bij mij zijn (terwijl hij wist dat ik eerder zou aankomen dus dat begint lekker!). Dan toch, gelukkig komt hij ook daadwerkelijk aan! We drinken een kop koffie (er zit heel veel suiker in de Indonesische koffie!) en besluiten naar zijn huis te gaan. Morgen staat een bezoek aan Bogor op de planning!

Net als Jakarta is Bogor een bruisende stad: het staat vol met ‘traffic jams’ (files) en de luchtvochtigheidsgraad is enorm. Wat een hitte! In Bogor ontmoet ik een vriendin van Banu, genaamd Egi, die mijn backpacktas vandaag in bewaring neemt. Het is apart. Ik heb deze meid werkelijk nog nooit gesproken maar toch voelt het alsof ik de tas kan afgeven en dus doe ik dat. Bovendien heb ik de tas met alle belangrijke spullen ALTIJD bij me, dus dat is een geruststelling voor het geval dat…. Dit gebeurt echter niet. De Indonesiers zijn eerlijke mensen. Ik liet ergens in de bus een keer een muntje vallen en meteen gingen ze voor me opzoek naar het muntje. Ze wisten niet hoe snel ze het aan me terug wilden geven (uiteraard kreeg ik er gratis een dikke glimlach van ze bij!). Goed, in Bogor bezoek ik de bekende Botanische tuin. Een mooi en rustig stukje natuur! Voor de plantenliefhebbers is hier genoeg te zien, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik 0 verstand én interesse heb in planten! Ik geniet liever van de rust om dit soort plekken en dat doe ik dan ook met volle teugen. Heerlijk!

S’avonds schijnt er opnieuw veel gedoe te zijn met het vinden van een geschikte slaapplaats. Niet voor mij, maar wel voor de meid die blijkbaar veel moeite doet om voor mij iets te vinden. Terwijl ik dacht dat ze al iets hadden geregeld! Het cultuurverschil komt hier weer duidelijk naar boven haha. Eind goed, al goed. Uiteindelijk heb ik een slaapplek bij een vriend van haar!  Ik breng nog een dag door in Bogor waarbij Egi mij de culinaire schoonheid van Bogor wil laten proeven. Nou, dat is gelukt! Vooralsnog is dit de dag dat ik het meeste heb gegeten tijdens mijn verblijf! Ik krijg werkelijk van alles vergeschoteld: van kippenklauwen (zo zien ze er ook echt uit, met vingertjes en al!) tot gekke drankjes, toetjes, soepjes en natuurlijk veel verschillende rijssoorten. Wat een dag! Ik kan letterlijk met volle kracht richting mijn volgende bestemming: Bandung.

Bandung: witte krater, theeplantages en de Angklung
Een nieuwe dimensie in mijn leven. Voor het eerst in mijn leven blijf ik slapen bij een gay haha. Dit is een verhaal opzich: ik stuurde een bericht of ik kon blijven overnachten en daarop kreeg ik terug gestuurd dat dit geen probleem was, zolang ik maar wist dat hij gay was. Ik heb niks tegen deze mensen en vind het raar als ik op grond hiervan ‘nee’ zeg tegen dze overnachting dus stuur ik het volgende terug: ‘Hallo Begi, ik heb er geen probleem mee, zolang je maar weet dat ik 100% straight ben’. Lijkt me duidelijk! Ik beleef overigens een bizarre avond bij hem aangezien zijn slaapfeestje met allemaal gay mensen uitgerekend op deze nacht was…. Ze waren niet alleen typisch gay maar ook nog eens nerds! Tja, dat is ook couchsurfen. Soms tref je het en soms niet…. De volgende dag trekt Begi door naar Jakarta en ik ontmoet een nieuwe couchsurfing hoster bij één van de grote shoppingmalls van Bandung. De stad staat bekend om de vele outlet stores. Wil je goedkope kleding? Dan moet je hier zijn! Helaas heb ik geen ruimte in mijn tas….

Na enig rondzwerven ontmoet ik Ken (ook al doet de naam anders vermoeden, het is een meisje, of liever gezegd een vrouw van 30 maar ze ziet er veel jonger uit!) bij een Starbucks. Vandaag neemt ze me mee naar wat later mijn hoogtepunt van Bandung zal worden: de witte krater (Kawah Putih). We moeten echter veel geduld hebben op onze reis want het is weekend en dat betekent overal files! Het duurt 2,5 uur voor we arriveren (normale tijd 1,5 uur) We krijgen hier echter geen spijt van! Met een busje rijden we omhoog naar de krater en wat voor één! Ik heb er toch al wel een paar gezien, maar deze overtreft de andere kraters. Prachtig! Meer kan ik er helaas niet over zeggen. Je moet het zien! Het is hier overigens een stuk kouder en tijdens mijn bezoek aan de krater loop ik dan ook te ijsberen in mijn t-shirtje en korte broek. Ken en ik lopen rond het Kratermeer opzoek naar de mooiste plekjes en daarna is het tijd om de krater weer te verlaten. Officieel mag je hier maximaal een kwartier doorbrengen door het hoge gehalte aan zwavel. Wij verblijven er langer en op onze terugweg voelen we de zwaveldruk door ons lichaam gaan. Een teken om het prachtige meer te verlaten! Daarna rijden we langs prachtige, typisch Indonesische theeplantages om vervolgens terug te keren in de traffic jam! Dit keer breken we ons record: 3,5 uur reistijd. Wat een chaos!

Tijdens mijn bezoek aan Bandung doe ik nog veel meer. De dag na de krater geef ik een training persoonlijke effectiviteit aan het bedrijf van Ken, GeekHunter. Dit is een headhuntersbedrijf bestaande uit 9 vrouwen. Voor mij een nieuwe fantastische ervaring! Natuurlijk ben ik zenuwachtig, maar de training verloopt meer dan uitstekend en samen met de leidinggevende praat ik nog even verder over de strategie van het bedrijf. Na de training besluit ik een Angklung concert bij te wonen. De Angklung is een muziekinstrument gemaakt van bamboestokken. Het bijzondere aan het instrument is dat het maar één toon kan maken (uiteraard zijn er verschillende Angklungs met ieder hun eigen toon). Voor 1,5 uur kun je genieten van dansacts, spectaculaire poppenspelen (denk aan de poppenkast) en typische Bandungse muziek. Met het publiek, zo’n 100 toeristen, krijgen we zelf een Angklung in de handen en leren we deze aan de hand van onze meester te gebruiken. Het klinkt prachtig! We eindigen de ceremonie met een dans. Ieder Bandungs kind reikt de hand uit naar een toerist om samen met hem of haar te dansen. Dit lever een grappig beeld op. 

Na veel reizen wordt het tijd voor een paar dagen relaxen!
Zes nachten couchsurfen hakt er wel in moet ik zeggen. Het is geweldig om te doen. Ik ontmoet veel Indonesische mensen en leer de cultuur als geen ander kennen, maar op een gegeven moment kost het ook energie. Je moet namelijk toch iedere keer contact houden met de couchsurfer enzovoort. Ik besluit na zes nachten couchsurfing door Jakarta, Bogor en Bandung naar Pangardaran te trekken. Dit plaatsje ligt aan de zuidelijke kust van Java en heeft een prachtig stand. Dit lijkt me een uitstekende plek om alle geweldige indrukken te verwerken en lekker te relaxen. Op het moment van schrijven bevind ik me in het bedrijfskantoor van Ken (in Bandung) en vandaag nog zal ik het strand bereiken, een raar idée! Eerst wacht mij nog een busreis van 5-6 uur naar Pangardaran. Daar wacht weer een compleet andere wereld op me! PS: foto’s volgen nog. Tot mijn spijt heb ik heb nog geen plek gevonden om er een paar te kunnen uploaden :(.

Selemat tinggal,

Leroy

PS: Wil je nieuwe blogs van mij automatisch ontvangen? Aan de rechterkant kun je jezelf toevoegen aan de mailinglijst.