Ben ik aan het dromen? Van het strand van Pangandaran tot de inspirerende cultuur in Yogyakarta

Selamat siang beste mensen,

De tweede week in Java zit er alweer bijna op. Wat gaat de tijd snel! Na zeven dagen van couchsurfing, slapen bij verschillende locals, was ik toe aan een paar dagen rust. Vervolgens zou ik mijn reis vervolgen naar de culturele stad Yogyakarta. Dit laatste plaatsje is de plek waar ik me nu bevind en waar ik met de nodige moeite een computer heb weten te vinden. Laat ik jullie meenemen in mijn nieuwe avonturen!

Busreizen blijven spectaculair
Halverwege mijn reis door Java heb ik een mooie plaats weten te vinden om bij te komen van mijn Couchsurfing ervaringen. Na mijn oververmoeidheid in Sumatra wil ik iets voorzichtiger met mijn lichaam omgaan. Ik heb voor mezelf een ideale mix gevonden tussen avonturieren en relaxen. Nu zijn een paar dagen van relaxen aan de beurt! En dat doe ik in Pangandaran. Dit is een plaatsje gelegen aan de zuidelijke kust van Java en vooral bekend om het surfen (al vraag ik me af of er plekken zijn waar je niet kunt surfen hier in Indonesie!). Maargoed, eerst de busreis nog! Iedere keer als ik weer ergens aan kom voelt het als een overwinning en dat heeft alles te maken met dezze busreizen. Niet normaal hoe ze hier rijden. Vol gas of vol op de rem, het maakt de buschauffeur allemaal niet uit. No mercy.... Bedenk dan ook nog eens dat niks plat is (zoals we in Nederland gewend zijn) en de wegen nou ook niet bepaald geweldig zijn! Dit keer zit ik 7,5 uur in de bus en kom ik s’nachts doodmoe aan. Ik neem de eerste de beste becak, een driewieler voertuig, en deze zet me bij mijn hostel af. Een goedkope optie is snel gemaakt en ik slaap onmiddelijk.

Twee dagen breng ik in complete rust door. Heerlijk om even alleen te zijn! Lekker een boek lezen, blogs schrijven en chillen aan het strand. Ook het vermelden waard: voor het eerst sinds mijn vertrek uit Nederland heb ik de mogelijkheid voor..... hardlopen! Over de stranden van Pangandaran welteverstaan. Muziekje in en ondertussen genieten van het prachtige uitzicht. Ja, op die momenten weet ik weer dat ik de juiste keuze heb gemaakt door te gaan reizen. Mijn gedachten zweven alle kanten op totdat ik onderbroken word door geschreeuw naast me. Jahoor, hoe verzinnen ze het. Zelfs tijdens het hardlopen word ik onderbroken door kinderen die met me op de foto willen haha.....

Relaxdagen zijn toch niet zo relaxed?
Mijn plan was om in alle rust een toeristiche dagtrip te doen. Even niet nadenken over hoe ik ergens moet komen maar alles voor me laten regelen. Op de dag zelf gaat het echter iets anders dan verwacht (niet voor de eerste keer in Indonesie haha). Er werd me verteld dat we met de bus zouden gaan, maar dan komt de gids mij ophalen en vraagt of ik een motorbike kan rijden. Wel, ik geef aan dat ik het één keer eerder heb gedaan en hij vraagt waar en hoelang ik dit heb gedaan. Ik snap niet waarom hij deze vragen stelt, maar ik antwoord eerlijk dat ik een hele dag op een Sumatraans eiland heb gereden. Tot zover mijn ervaring. Een goedkeuring verschijnt op zijn gezicht. Later als ik me meld bij de dagtrip wordt het me duidelijk: we gaan met de motorbike! De gids zocht mensen die een motorbike konden rijden om andere toeristen mee te nemen en zo neem ik bij mijn tweede motorbike rit een Belgische meid mee richting de Green Canyon. Arme meid..... Ik zeg maar niks over mijn prille ervaring met het rijden haha. Dat lijkt me het beste voor haar! Voor jullie lezers: het is allemaal prima afgelopen!

Op de motorbike dus. Het wordt een dag van veel rijden, cultuur snuiven (ik weet nu eindelijk hoe ze de poppen tijdens poppenkast shows zo snel bewegen!), klimmen en heel veel zwemmen! Wat een dag. De natuur bij Green Valley en Green Canyon is prachtig. We zwemmen langs rotsen, in een grot (helemaal donker!) en onder gesloten bomen waar water naar beneden komt (lijkt net alsof het regent). En wij zwemmen daar. Prachtig, kan niet anders zeggen. Overigens daag ik mezelf ook nog uit door als één van de enige toeristen van een 6 meter hoge rots af te springen (flinke adrenaline kan ik je vertellen!). De klim is ook het vermelden waard. Het is letterlijk boven het water en je kunt dus naar beneden vallen wat me behoorlijk gevaarlijk leek om eerlijk te zijn. Met alle pech van de wereld krijg ik tijdens de klim ook nog eens kramp in mijn teen..... Een toerist die ook aan het klimmen was moest onder het klimmen mijn teen weer even rechtzetten! Vervolgens kon ik de weg eindelijk weer vervolgen en van deze enorme hoogte in het water springen! Op de terugweg weer een dik uur terug rijden. Mijn ogen vallen bijna dicht, maar ik voel de verantwoordelijkheid om de Belgische veilig en wel bij het hostel te bezorgen haha. En dat helpt. Aan het einde van de dag ben ik aardig gebroken, iets waar ik aan het begin van de dag geen rekening mee had gehouden, maar het was het dubbel en dwars waard!

Weer onderdompelen in de cultuur!
Na drie dagen Pangardaran (waarvan twee dagen relaxen) vervolg ik mijn reis naar de volgende bestemming: Yogyakarta. Hier ga ik opnieuw couchsurfen en hopelijk krijg ik op deze manier opnieuw hele nieuwe en andere dingen te zien dan de gemiddelde toerist! Na een nieuwe ‘helreis’ (10 uur) arriveer ik op de plek van bestemming. Eigenlijk heb ik direct al in de gaten dat deze couchsurfer anders is dan de voorgaanden. Minder vriendelijk en gastvrij. Ze neemt verder ook niet de tijd om me iets te vertellen over de cultuur of de stad, ondanks mijn pogingen om iets bij haar los te krijgen. Het is een beetje raar vergeleken met mijn vorige ervaringen, die over het algemeen positief waren! Maargoed, dat is natuurlijk ook het risico dat je neemt met couchsurfen. Je hebt geen idee wat je aantreft! Ik neem mezelf voor dat het in ieder geval financieel nog een positief uitstapje is (gratis overnachting).

De volgende dag sta ik vroeg op om zelf op pad te gaan en het beste van Yogyakarta te zien. Al snel loop ik een Franse backpacker tegen het lijf. Hij heeft dezelfde plannen als ik en we besluiten samen de stad te verkennen. We bezichtigen het grote Sultanpaleis (rijk aan Nederlandse geschiedenis), Gambelan show (muziek), Waterpaleis (waar het verhaal gaat dat de Sultan zo’n 20 vrouwen had en iedere avond eentje uit het water pikte om daar de nacht mee door te brengen, de geluksvogel....) en de alom bekende Vogelmarkt! Dit laatste viel tegen. Het is een markt met vele verschillende vogels en honden die opgepropt in mandjes leven. Best zielig. We zijn hier dan ook redelijk snel uitgekeken en het einde van de dag nadert alweer!  

Ongewild krijg ik in de gaten dat ik enorme stappen heb gemaakt tijdens mijn reis. De Fransman is nog maar een dag gearriveerd en ik leer hem de eerste Indonesische gebruiken aan. Had iemand mij een maand geleden gezegd dat ik dit aan iemand zou uitleggen, dan had ik degene hard uitgelachen! S’avonds vermaak ik mezelf met een interessante roman die ik uit een hostel heb meegenomen (mijn e-reader werkt helaas nog steeds niet....). Heerlijk om na een lange dag, zo’n 12 kilometer gelopen, lekker wat te lezen!

Borobudur, daar komen we!
Samen met de Fransman heb ik plannen gemaakt om de grootste Boeddhistische tempel ter wereld te zien: de Borobudur! Vandaag reizen we af naar Borobudur om daar een hostel te nemen en morgen zullen we om 4:00 s’ochtends bij de tempel zijn om een prachtige zonsondergang te zien! Tenminste, dat hopen we natuurlijk. We gaan daar twee dagen een motorbike huren om te genieten van de omgeving en een aantal grote tempels te bezichtigen. Ben benieuwd hoe deze ritten mij gaan bevallen! Ik ben overigens goed klaar met de malariatabletten en heb vandaag besloten per direct met de tabletten te stoppen. Tijdens mijn reis voel ik me te vaak slap, moe en slaap ik erg slecht. Ik heb het gevoel dat dit niet alleen meer kan komen door het reizen, dus ik wil graag zien of er verschillen zijn en neem een paar dagen ziekte door een malariamug dan maar voor lief. Op naar de Borobudur, Oost-Java en mijn volgende blog kan weleens vanuit Bali gaan komen!

Selamat tinggal!

Leroy

PS: Wil je nieuwe blogs van mij automatisch ontvangen? Aan de rechterkant kun je jezelf toevoegen aan de mailinglijst.